Przesilenie

dziś znów zabłądziłam

w pogodzie pięknej

i w pełnym słońcu

na ulicy pewnej 

posmutniałym końcu

zabłądziłam w dzieciństwa mojego strony

tam gdzie tory kolejowe

gdzie poligonu zagony

zgasiłam silnik swego samochodu

i drzwi rozwarte zostawiwszy

pognałam do przodu

przed siebie do torów

na których jako dziecko małe

nieszczęśliwa siedziałam

gdy decyzje ważne

podejmowałam

być czy nie być

dobrym człowiekiem

dziś stałam tam

i patrzyłam nie widząc 

spoglądałam niby przed siebie

a przecież w tył

tam gdzie trawy były

w których z chłopakiem

lat temu dwadzieścia 

się kryłam

dziś bezkres lasu 

wysokiego zobaczyłam

serce mi ścierpło

ścisnęła duchota

na życie znowu

przeszła mi ochota

oczy mgła okryła

moja czasoprzestrzeń

w moment się rozmyła

gdzieś lat dwadzieścia 

życia zagubiłam

i te smukłe drzewa...

tam gdzie trawa była

i nagle w ludziach starych 

tęsknotę zobaczyłam

emocje poczułam

rys tego co minęło

gdzieś mi się dwadzieścia lat

zapodziało

gdzieś zaginęło