Zajeżdżam na stację benzynową i parkuję przy dystrybutorze. Jest koniec stycznia, a ja w samochodzie z trzęsącą dupą, bo na letnich oponach mam zamiar przejechać trzydzieści kilometrów do zaufanej przychodni wymiany opon i zdążyć przed śniegiem, którego wciąż jak nie było tak nie ma, jest za to mokro i ślisko. No więc parkuję przy dystrybutorze i widzę w lusterku zbliżającego się pana tankowacza. Uchylam drzwi i grzecznie mówię do szpary: "za pięćdziesiąt złotych poproszę". W tym momencie "tankowacz" chwyta za klamkę i rozwiera drzwi do pełnej szerokości stwierdzając jednocześnie fakt: "Ja nie jestem tutaj od tankowania paliwa". Unoszę zdumiona wzrok na śmiałka, co się waży drzwi mi wyszarpywać i widzę rosłego policjanta z twarzą nabierającą purpury. "Koniec ze mną" myślę, chociaż jeszcze nie wiem, z którego paragrafu mnie pociągnie - wierzę, że nie za obrazę przedstawiciela władzy publicznej. Przepraszam oczywiście żywiołowo i na przemian to za piersi, to za głowę się łapię, a nawet za gardło, a ten mówi, że nie szkodzi, chociaż po kolorze twarzy widać, że kłamie. "Wie pani, co pani zrobiła?" - pyta zadowolony i wkurzony równolegle, bo wie, że ja oczywiście nie wiem. "Złamała pani znak B2, jaki tam był znak?" Naturalnie nie wiem, który to jest znak "B2" i nie pamiętam jak on tam wyglądał, gdy tam stał, gdzie ja go nie zauważyłam, ale Władza uświadamia mnie, że tam jest zakaz wjazdu. Przepraszam zatem jeszcze solenniej, powołuję się na bezmyślność bolesną lecz przejściową i otrzymuję polecenie pokazania dokumentów. Grzebię - wydaje mi się całą wieczność - w portfelu wielkości wieczorowej torebki - kopertówki, co ewidentnie rozluźnia i ubawia pana policjanta do tego stopnia, że poleca mi szukać pomalutku i bez nerwów. Wreszcie podaję mu papiery, a po chwili słyszę pytanie: "Do kiedy ma pani przegląd pani Kasiu?". Czuję jak kark mi się pręży, umysł wytężam i mogę jedynie niepewnym głosem stwierdzić, że nie pamiętam, ale nawet wczoraj się nad tym zastanawiałam i miałam zajrzeć do dowodu, ale zapomniałam. "Do września ubiegłego roku pani miała." Zapadam się głębiej w fotel, ale widzę u faceta przemianę. "No dobrze, ale ubezpieczenie ma pani ważne, a to już jest coś...to poproszę jeszcze prawo jazdy". Myślę sobie w tym momencie nieelegancko: "No kurwa, nie wierzę, przecież dostanę z pięćset punktów karnych i milion mandatu". Nie uchodzi uwadze "tankowacza", że prawo jazdy mam nieważne od listopada, więc zaczyna podliczać: Złamanie " "B2" od pięćdziesięciu do pięciuset złotych plus nawet dziesięć punktów karnych, brak ważnego przeglądu - laweta i zatrzymanie dowodu rejestracyjnego, brak dokumentów pięćdziesiąt złotych i coś tam coś tam, ale z nerwów nie pamiętam, co mówi i w jakich prędkościach kwotowych to się wyraża. Zaprasza mnie do radiowozu, gdzie siedzi kolega i słucha ubawiony, jak to kazałam jego kumplowi zalać sobie za pięć dych oraz pyta dlaczego nie za dwieście. Wszyscy zaczynamy rechotać, ja coś bredzę jak to dobrze spotkać człowieka z dystansem do siebie i w nagrodę wychodzę z pojazdu jedynie z mandatem w wysokości pięćdziesięciu PLN za brak dokumentów. Na odchodne słyszę: "Przepraszam, że nie zalałem pani za pięćdziesiąt złotych, ale za to wypisałem pani mandat na wymarzoną kwotę". Żegnamy się sympatycznie i bez wystawiania środkowego palca. Także wiecie Moi Drodzy - nie tylko psy pracują w Policji, są tam też ludzie, za to za kierownicami samochodów nie brakuje zakompleksionych kundli i głupich suk. Dziękuję Panie Policjancie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz