Od rana mam dobry humor :-)

Fajny Człowiek zaprosił nas dzisiaj na świąteczne śniadanie. Żadna to "biologiczna rodzina" lecz bliskość prawdziwa i ogromna. Nakazano mi zabrać Dzieciaki oraz moją Przyjaciółę Koleżankę Ankę, bez której prawie nigdzie się nie ruszam. Okazuje się, że familijnie może być również nie tylko przy "rodzinnym" stole. To była chwila, której sama sobie pozazdrościłam, dlatego życzę wszystkim moim niezawodnym "Czytaczom" dużo radości ze wspólnego spędzania czasu, spokoju ducha, pogodnych myśli, uśmiechniętych buzi i tylko nietoksycznych ludzi wokół. Dziękuję Wam za te 19 400 odsłon !

"Defetyzator"

Jakiś defetysta od czasu do czasu zadaje ból swojemu jestestwu, wchodzi do mojego "Laboratorium", czyta to, co mam do powiedzenia  i - z zapewne nieopisaną lubością - ulewa odrobinę swojej zatrutej żółci komentując i szydząc. Dotychczas publikowałam Jego smętne wynurzenia, ale stwierdziłam, że dosyć już tej demokracji, wszak to mój blog, a Kolega Truteń  - jeśli ma życzenie - niech sobie swojego bloga zamontuje i tam żale wylewa. Dla Kolegi Trutnia informację mam z kategorii "medycyna": Osoby zawistne, trawione zazdrością, podłością, niechęcią do innych stworzeń oraz te z nadmiernie wybujałą ambicją, zapadają na raka częściej niż "normalni" ludzie tzn. wolni od takich brzydkich cech. Tak więc Drogi Kolego - nie truj swojego i innych organizmów, bo postępując w taki sposób, jedyne co możesz zyskać, to przyjaciela w postaci złośliwego nowotworu. By the way i poza wyjątkami - każdy ma takie towarzystwo na jakie zasługuje. 

MIDNIGHT...

Klimaty nietoksyczne, za to bardzo erotyczne...

Przesilenie

dziś znów zabłądziłam

w pogodzie pięknej

i w pełnym słońcu

na ulicy pewnej 

posmutniałym końcu

zabłądziłam w dzieciństwa mojego strony

tam gdzie tory kolejowe

gdzie poligonu zagony

zgasiłam silnik swego samochodu

i drzwi rozwarte zostawiwszy

pognałam do przodu

przed siebie do torów

na których jako dziecko małe

nieszczęśliwa siedziałam

gdy decyzje ważne

podejmowałam

być czy nie być

dobrym człowiekiem

dziś stałam tam

i patrzyłam nie widząc 

spoglądałam niby przed siebie

a przecież w tył

tam gdzie trawy były

w których z chłopakiem

lat temu dwadzieścia 

się kryłam

dziś bezkres lasu 

wysokiego zobaczyłam

serce mi ścierpło

ścisnęła duchota

na życie znowu

przeszła mi ochota

oczy mgła okryła

moja czasoprzestrzeń

w moment się rozmyła

gdzieś lat dwadzieścia 

życia zagubiłam

i te smukłe drzewa...

tam gdzie trawa była

i nagle w ludziach starych 

tęsknotę zobaczyłam

emocje poczułam

rys tego co minęło

gdzieś mi się dwadzieścia lat

zapodziało

gdzieś zaginęło